Just saw a friggin' ghost.

1. I'm exhausted.
2. Galing ako Igahara's Resort.
3. Outing namin today with my classmates and also T. Dowie.
4. I had so much fun.
5. Hindi ako nangitim, THANK GOODNESS.
6. ..kasi 'di naman maaraw.
7. Nagbabad ako to the max.
8. Naglaro kami ng volleyball.
9. and so what naman?
10. as if naman you care. :))
11. let me get to point.
12, Noong pauwi na kami,
13. nasa likod kami ng driver ng trycicle nakaupo..
14. with Shaira.
15. palabas na ng Igahara's Resort..
16. ng may nakita akong lalaking nakaputi..
17. alam kong lalaki kasi nakapolo na parang collar at may raffles sa damit.
18. BASTA WHITE! pero di T-shirt ah.
19. Natawa ako ng konti kasi sino namang tanga ang lalaking nasa labas pa ng bahay ..
20. tapos nakasuot pa ng white na white na polo?
21. I know this is crazy.
22. And you may not believe me.
23. But I'm just being honest.
24. Masama bang mag share?
25. ...
26. May kasama siyang baka..
27. Noong una, akala ko..
28. sinasamahan niyo yung baka..
29. Pero that's way too crazy.
30. Kinalbit ko si Shai,
31. Sabi niya di raw niya nakikita...
32. sabi ko tuleg siya..
33. ayun!
34. "Yung baka?"
34. Oo at pati yung lalaki na naka white.
35. "Saan?"
36. Di niya raw nakikita..
37. Sabi ko imposible, kitang kita ko kasi nakaputi..
38. Nakakaagaw attention kaya..
39. Pero nag swear siya na hindi raw talaga niya nakikita..
40. Napaisip ako.
41. Ano yun?
42. Multo?
43. Oh c'mon!
44. Di kaya ako naniniwala sa multo!
45. Saka never pa ako nakakita,
46. malik mata siguro.
47. Pero hindi eh!
48. Kitang kita ko with my both eyes!
49. I SWEAR FROM THE BOTTOM OF MY HEART.
50. Noong malapit na ako sa bahay namin..
51. lumipat ako sa loob ng trycicle..
52. Naandon si Alwie at si Art.
53. Lumipat ako kasi natatakot ako.
54. Fearless ako.
55. Wala akong kinatatakutan..
56. except palaka.
57. Pero ngayon lang ako natakot sa multo..
58. Kasi as far as I know, walang multo.
59. Spirits maybe, but ghost? Idk.
60. You still think I'm crazy?
61. *sigh*
62. Believe me, please.
63. Di ako nag gagawa ng storya.
64. Kanina lang..
65. naka chat ko si Shai..
66. Sabi niya wala daw talaga siyang nakita..
67. Sabi ko naman.. "baka nanakot ka lang."
68. Pinilit niya parin na hindi,
69. wala daw talaga..
70. Bigla siyang nag offline.
71. Kabadtrip.
72. Si Joshua naman ang nag online.
73. Sinabi ko rin sa kanya ang nakita ko..
74. Sabi niya nakita niya rin daw yun.
75. Thank goodness.
76. Di ako baliw.
77. Lahat ng nakita ko ay nakita niya rin.
78. Nasa likod kasi siya ng trycicle sumakay.
79. Kaya naman pala.
80. Nagtaka ako..
81. Kasi bakit si Shaira di nakita, pero kami ni Joshua.. nakita?
82. Baka nga siguro nagloloko lang siya, si Shaira..
83. But still, nakakapagtaka parin..
84. Kung tao ba talaga yung nakita namin si Joshua?
85. Imahinasyon?
86. O.. multo?
87. ERRRR!!!
88. I know this is ridiculous.
89. But I can't think of anything of what exactly that man I saw..
90. Hindi sa natatakot ako,
91. just surprised kasi nacucurious ako kung ano talaga yun..
92. Di ako mapakali..
93. Yeah for real.
94. Pray nalang ako na sana tao yun :)
95. At hindi alien, time traveler or even ghost.
96. Thank you sa naniniwala sa'kin.
97. But I also understand for those who don't.
98. Sana okay lang mga classmate ko pag uwi.
99. Sana safe sila at hindi napagalitan
100. EMOTE.
101. GOOD NIGHT!

Bored. WEBCAM FUN! :D

6 Days -- WALANG PASOK!

Uh-huh! Uh-huh! C'mon baby! Uh-huh!

Ohemgee. Yes! Walang pasok for 6, let me repeat it, SIX DAYS!!

hehee. Saya sana kaso.. NAGHIHIRAP na naman ako! TT_TT

But look at the bright side, makakanood ako ng anime NON-STOP!
(plus, TUMBLR!)

CONGRRRRATULATIONS.

I'm BAAAAACK!!
Sorry for all the late updates, anyway..
It's already 28th of Novermber, *wheuw* How time flies nga naman 'di ba?
So, tama na ang emote sa'kin blog and it's time to show the bright side. :)

Malapit na ang birthday ni Alwie and I've got to do something.
Yet, I don't have any money to buy something for him.
A little help would do bloggerista.
Hmm. I can't really think of something.
Hindi ko pa alam kung saan ako kukuha ng money?
I'm getting poor na. LOLjk

I'm currently watching One Piece. I'm already at episode 274 out of 477! WOAH.
Yeah, I know I know. Masyadong mahaba. But who cares? I'm enjoying seeing how Luffy and his 'nakama' fight with those bad villains. (Nakama means friends, comrade, whatever but not as close as lover) -- Plus, I learned a new Japanese word. How cool is that, hee.

Errr. The dark side is, aburido na naman ako sa mga hindi marunong umintindi sa'kin for joining the FOJ Ministry. But, that's another issue. I'm having fun hanging out with Alwie and his cousins, I mean jolly cousins.
Ask me why? Pareho sila ng mga ugali, they all love having fun.
Though, sometimes na a-out of place na ako kasi I feel like I don't belong. Well, sometimes lang naman. :)

ANYWAYYYY,
I wanna congratulate Alwie Ablola Torrente for winning the title of Mr. Kingsway 2010. Dahil sa kanya, namaos and nanakit ang lalamunan ko plus nagkaroon ako ng trangkaso for 2 days. And dahil d'yan hindi ako nakapasok sa last day ng Foundation Day of our school. Hoo.
Aba, proud ako kasi isa ako sa talagang sumoporta at halos mangiyak ngiyak sa kaba ng mag aanounce ng winner ahh! I was like, staring at one phase and thinking "ALWIE. ALWIE. ALWIE. SIYA ANG MR. KINGSWAY WALA NG IBA. OKAY BHEV, TIME TO BREATH. BREATHHH." Hahaha. Emotera ang lola niyo. So, why am I so supportive to him? None other reason because he's my best friend and I love him for that. Yosa. XD

I was thinking, bakit nga ba hindi ako sumali sa pageant? Well, it's a secret. : >

Masakit.

HIGHLIGHT TO READ

Umagang umaga, excited ako. Tapos na rin kasi ang sembreak, tapos na ang kahirapan at boredom. Na-miss ko mga kaklase ko lalo na ang tropa. Sabi ko sa sarili ko, magsisimula ulit ako ng panibago. Hindi na ako magpapatalo sa wicked kong tropa, hindi na ako magpapalinlang kay Shanaine, at ise-spend ko ang days ko with my best friend happily. 'Yun ang akala ko. Akala ko tapos na ang mga nakakainis na araw, new month na rin kasi di ba? Hindi man lang nagtagal ng isang oras, ako na naman ang naging clown ng buong samahan. Ako ang pinaka-nakakatawa, ako ang pinaka nakakahiya, ang ang laging tatanga-tanga. Wala naman akong magawa, reality 'to, hindi isang fairy tail na laging masaya. Ang hirap hirap ipaliwanag, ang hirap hirap magsalita. Wala nalang akong masabi. Wala nalang din akong emosyon na maipakita. Hindi ko kayang masaya ako lagi lagi sa harap ng ibang tao, pero hindi naman ako papayag na makita nilang naiyak ako.

Umiyak nga ako, kanina. Bago ko pa simulang mag type, bago at habang kumakain ng hapunan. Weird? Umiiyak habang nakain, ako lang naman kasi mag-isa. Wala silang pakealam. Bakit nga ba ako umiiyak?

Masakit eh. Ang sakit sakit ng dibdib ko, ang bigat bigat. Hindi ako makapagsalita, hindi rin ako makapag gawa ng ingay kasi ayokong may makapansin sa'kin. Napapansin ko sa sarili ko, palagi nalang ako naiyak. Gabi-gabi nalang bago matulog. Dun ko nalang binubuhos ang galit at sakit na nararamdaman ko.

Ang hirap kong intindihin noh? Kahit ako hindi ko rin maintindihan sarili ko eh. Naiinis ako kapag kahit ang ang daming taong nakapaligid sa'kin, piling ako mag-isa. I feel alone. Hindi ko kayang sumabay, kasi hindi naman ako yung taong palaging open sa iba. Timid ako.

Lagi akong speechless, lagi akong may takot na baka hindi rin nila ako kayang intindihin. Yun ang pinamukha nila sa'kin eh. Fear. Takot akong hindi nila ako matanggap. Takot akong hindi nila ako kayang pakisamahan. Wala akong lakas ng loob. Lagi nalang akong rejected, neglected. Bihira ko nalang marinig ang oo, laging hindi. Lagi kong nararamdaman na mag isa ako, na hindi nila kauri, na kakaiba ako. Ang sakit. 

May mas masakit pa dun, yung makita mo ang pinaka gusto mong makasamang tao mas enjoy kasama ang iba, kesa sayo. Yun. Hindi naman ako manhid, nararamdaman ko yun sa tuwing magkakasama kaming lahat. Wala naman akong magawa. Hindi ako perpekto, maraming mali sa'kin. Okay lang naman sana yung mga maling yun eh, kaso.. walang kayang tumanggap eh.

Sensitive, jealous, timid and have no confidence. Yan na siguro ang pinakamapanget na katangian ko, pero bakit ganun? Di ba pag panget, lagi yun ang napapansin na katangian. Nakakainis nga dapat yun eh? Pero bakit hindi nila nakikita? Hindi nila alam na mahina ako. Na hindi ako ganun katibay? Bakit?

Ang hirap magpanggap. Hanggang kelan ko kaya kayang ngumiti sa harap nila? Kakayanin ko. Hindi ko hahayaang makita nila kung ano ang madilim na ako. Ayokong makita ang pait sa'kin. Hindi ako papayag.

Technology News, Reviews, Updates, and more | MurtecWHiz

Technology News, Reviews, Updates, and more | MurtecWHiz

The owner of this blog is which I think is nice. Just explore it, it's kinda my way of giving gratitude to the one who help me. Hee :)

Wala nga.

Wala nga sa top. *sigh*

But, I decided na, it's time na para bumawi. Yeah. naging positive ako agad kasi, naisip ko kasi na ako rin naman may kasalanan kung bakit ako ganito ngayon. I mean, ako rin naman ang may gawa. Be it kasalanan or what.

Anyway, I made my 2ND tumblr.

check it out here~

-- good night --